Hujambo,

Ja, ja onze eerste werkweek zit er al weer op in het ziekenhuis en dat gaat wel heel snel. We hebben veel mogen zien, sommige dingen hiervan waren mooi, maar andere zijn erg heftig geweest. Maar we willen je wat vertellen over onze ervaringen in het ziekenhuis.

Onze eerste werkdag (maandag) was denk het meest indrukwekkend, zeker ook omdat alles er zo armoedig eruit ziet en we hebben gezien hoe anders het hier is. Nu realiseren wij pas echt hoe goed wij het hebben met middelen en zorg in Nederland. We kregen zelfs een keer de vraag of wij verband hadden van een verpleegkundige daar, dit hebben ze hier soms gewoon niet voldoende...

We begonnen maandag bij de kinderen, hier hebben een aantal kinderen hevige brandwonden, deze hebben we schoongemaakt. We zullen jullie eerst vertellen hoe het bij het jongetje aan toe ging. Hij heeft brandwonden aan zijn benen en rechterhand, hiervan is de rechterhand het heftigst. Allereerst moesten we het oude verband eraf halen, deze bleef vaak plakken aan de wond omdat de verpleegkundige hier gewoon wat verband om doen en niet een verder na denken of dit blijft plakken of ze hebben de middelen er niet voor. Toen we het laatste deel van het verband van zijn vingers af hadden gehaald ging het topje van zijn pink mee ... Van alle vingers aan zijn rechterhand heeft alleen zijn wijsvinger nog kans om behouden te blijven . Daarna hebben we de wond gereinigd, en verzorgd, hierbij hebben we ook middelen gebruikt zodat het verband niet zo snel aan de wond blijft plakken.

Hoe Tanzaniaanse verpleegkundige brandwonden verschonen is heel anders dan in Nederland. Er was een klein meisje die brandwonden had op haar beidde voeten en daar zat verband om heen. Het verband was al een aantal dagen niet verschoont, dus dat zat helemaal vast aan de wond. Daarom moest eerst haar beidde voeten in het water om het verband los te weken. Toen kon het langzaam eraf gehaald worden, maar dat koste wel wat tijd. Nadat het verband eraf was moesten de brandwonden schoongemaakt worden. En daarvoor gebruiken ze heet water, zeep (die de familie zelf mee moet nemen), een mesje en gaasjes. Ze doen dan met heet water, gaasjes en zeep de wond schoonmaken. Alles wat ze niet kunnen schoonmaken op die manier, schrapen ze eraf met een mesje. Nou je kan je wel voorstellen hoe pijnlijk dat is voor het meisje . Nadat de wonden schoongemaakt waren vroeg de Tanzaniaanse verpleegkundige aan ons of we verband hadden. Wij hadden toen geen verband, dus werd de wond niet verbonden...

Daarnaast hebben we ook gezien hoe er een röntgenfoto word gemaakt en ontwikkelt! Als de röntgenfoto gemaakt is, hiervoor liggen mensen dan op een tafel, daarna stoppen ze de foto in een luikje in de muur. Aan de andere kant is er een donkere ruimte waar ze de foto verder ontwikkelen. Eerst doen ze de foto in een soort frame en dan dopen ze het in een bepaalde vloeistof. Dan gaat het een aantal seconden in water. Als dat gebeurt is gaat het in een droger. Is de droger klaar dan houden ze de röntgenfoto voor een licht waardoor ze kunnen zien of er complicaties te zien zijn!

Vrijdag gingen we langs de baby's om te kijken over er nog een bevalling was en wij hadden geluk... Wij mochten meekijken met de bevalling. Het hoofdje wou er niet uit, dus moesten er knippen gezet worden. En daarna kwam er een klein jongetje ter wereld, het was echt een knap en mooi ventje, mat alles erop. Daarna kwam de nageboorte en toen moest er nog gehecht worden, echt absurd hoe dat gedaan wordt, maar dit zullen we je besparen...

Kwaheri.
Wij hopen je bij de volgende blog meer over onze reis te vertellen.