De tweede week in Tanzania

Halo kila mtu,

Als allereerste willen we jullie bedanken voor het geld wat we hebben gekregen voor het ziekenhuis, hiervan kunnen we belangrijke dingen kopen. Wij gaan er nu nog niks mee doen, omdat we aankomende week de Kilimanjaro gaan beklimmen, hiervoor zijn we 6 dagen onderweg. Daardoor zijn we een poosje niet online op onze blog en insta. Maar maandag 23 augustus laten wij van ons horen en willen we in de winkel gaan kijken. Als we dat gedaan hebben zullen we je laten weten wat we er mee gaan doen/mee hebben gedaan en houden jullie op de hoogte!!

Maar nu ons verhaal van afgelopen week! We zijn weer naar het ziekenhuis geweest en daar hebben we weer veel gezien. In Nederland zijn sommige dingen heel goed geregeld en dat is bijvoorbeeld een zorgverzekering die iedereen moet hebben. Als mensen te weinig geld hebben worden ze geholpen, om toch te zorgen dat ze de basiszorg te krijgen die nodig is. Hier in Tanzania heb je dat niet! De mensen moeten zelf betalen voor medicijnen, verband, medische spullen, röntgenfoto enz.. Als je weet dat sommige mensen al te weinig/geen geld hebben voor eten te kopen, dan kunnen ze helemaal niet medische spullen betalen. Daardoor kunnen ze dan niet bepaalde basiszorg krijgen die nodig is.

Er zijn verschillende afdelingen en één daarvan is een diabetes kliniek, die is een aantal dagen in de week open. In die kliniek kunnen de diabetes patiënten van de lokale bevolking komen om hun bloedsuiker, lengte en gewicht te meten. Dit kost 1000 shillings (€0,37), maar daar hebben sommige mensen geen geld voor. Als ze het niet kunnen betalen, dan word alleen hun lengte en gewicht opgemeten. Je kan je wel voorstellen dat het niet goed is, want als diabetes patiënt moet je een goede bloedsuiker hebben voor je gezondheid!

Woensdag zijn we met een andere vrijwilliger mee geweest naar een schooltje. De kinderen waren tussen de 3-6 jaar oud. Het bijzondere aan dit schooltje was dat ze in het Engels lesgeven, omdat de kinderen thuis al Swahili (lokale taal) leren van hun familie/verzorgers. Het was een klein klaslokaaltje waarin 16 kinderen waren, daarnaast was er een lokaal waar de kinderen konden eten. Aan de andere kant van het klaslokaaltje was er een afdakje waar het eten klaar gemaakt werd op vuur. De meeste kinderen hebben niet veel eten thuis en daardoor hebben ze soms nog niks gegeten als ze naar school komen. Het mooie aan de school is dat de kinderen daar rond de middageten krijgen ze ook een lunch. Alleen de kinderen zijn niet gewent om veel te eten, dus dat duurde wel een tijdje?. In Tanzania kan iedereen goed dansen en dat komt voornamelijk, omdat ze als kinderen het al leren. Tijdens de pauze buiten ging de muziek aan en toen kwam de dansmoves los!

Tot de volgende keer!!!

Onze eerste week Tanzania...

Hujambo,

Ja, ja onze eerste werkweek zit er al weer op in het ziekenhuis en dat gaat wel heel snel. We hebben veel mogen zien, sommige dingen hiervan waren mooi, maar andere zijn erg heftig geweest. Maar we willen je wat vertellen over onze ervaringen in het ziekenhuis.

Onze eerste werkdag (maandag) was denk het meest indrukwekkend, zeker ook omdat alles er zo armoedig eruit ziet en we hebben gezien hoe anders het hier is. Nu realiseren wij pas echt hoe goed wij het hebben met middelen en zorg in Nederland. We kregen zelfs een keer de vraag of wij verband hadden van een verpleegkundige daar, dit hebben ze hier soms gewoon niet voldoende...

We begonnen maandag bij de kinderen, hier hebben een aantal kinderen hevige brandwonden, deze hebben we schoongemaakt. We zullen jullie eerst vertellen hoe het bij het jongetje aan toe ging. Hij heeft brandwonden aan zijn benen en rechterhand, hiervan is de rechterhand het heftigst. Allereerst moesten we het oude verband eraf halen, deze bleef vaak plakken aan de wond omdat de verpleegkundige hier gewoon wat verband om doen en niet een verder na denken of dit blijft plakken of ze hebben de middelen er niet voor. Toen we het laatste deel van het verband van zijn vingers af hadden gehaald ging het topje van zijn pink mee ... Van alle vingers aan zijn rechterhand heeft alleen zijn wijsvinger nog kans om behouden te blijven . Daarna hebben we de wond gereinigd, en verzorgd, hierbij hebben we ook middelen gebruikt zodat het verband niet zo snel aan de wond blijft plakken.

Hoe Tanzaniaanse verpleegkundige brandwonden verschonen is heel anders dan in Nederland. Er was een klein meisje die brandwonden had op haar beidde voeten en daar zat verband om heen. Het verband was al een aantal dagen niet verschoont, dus dat zat helemaal vast aan de wond. Daarom moest eerst haar beidde voeten in het water om het verband los te weken. Toen kon het langzaam eraf gehaald worden, maar dat koste wel wat tijd. Nadat het verband eraf was moesten de brandwonden schoongemaakt worden. En daarvoor gebruiken ze heet water, zeep (die de familie zelf mee moet nemen), een mesje en gaasjes. Ze doen dan met heet water, gaasjes en zeep de wond schoonmaken. Alles wat ze niet kunnen schoonmaken op die manier, schrapen ze eraf met een mesje. Nou je kan je wel voorstellen hoe pijnlijk dat is voor het meisje . Nadat de wonden schoongemaakt waren vroeg de Tanzaniaanse verpleegkundige aan ons of we verband hadden. Wij hadden toen geen verband, dus werd de wond niet verbonden...

Daarnaast hebben we ook gezien hoe er een röntgenfoto word gemaakt en ontwikkelt! Als de röntgenfoto gemaakt is, hiervoor liggen mensen dan op een tafel, daarna stoppen ze de foto in een luikje in de muur. Aan de andere kant is er een donkere ruimte waar ze de foto verder ontwikkelen. Eerst doen ze de foto in een soort frame en dan dopen ze het in een bepaalde vloeistof. Dan gaat het een aantal seconden in water. Als dat gebeurt is gaat het in een droger. Is de droger klaar dan houden ze de röntgenfoto voor een licht waardoor ze kunnen zien of er complicaties te zien zijn!

Vrijdag gingen we langs de baby's om te kijken over er nog een bevalling was en wij hadden geluk... Wij mochten meekijken met de bevalling. Het hoofdje wou er niet uit, dus moesten er knippen gezet worden. En daarna kwam er een klein jongetje ter wereld, het was echt een knap en mooi ventje, mat alles erop. Daarna kwam de nageboorte en toen moest er nog gehecht worden, echt absurd hoe dat gedaan wordt, maar dit zullen we je besparen...

Kwaheri.
Wij hopen je bij de volgende blog meer over onze reis te vertellen.

Eerste paar dagen in Tanzania...

Hoi Hoi,

Daar zijn we dan!! Je hebt even moeten wachten, maar nu komt het verhaal van onze eerste dagen in Tanzania.
De verhalen van de vlucht hier naartoe zullen we je sparen....

We kwamen woensdag avond om 20.00 (Tanzaniaanse tijd, 1 uur verder) op het laatste vliegveld aan (Kilimanjaro). Hier werden we opgepikt door een medewerker van ons vrijwilligerswerk. Bij zijn auto aangekomen, zagen we dat het stuur aan de rechter kant zit, dus we dachten dat wordt nog wat. Toen hij de auto starten begon voor ons het avontuur in Tanzania. Nou we kunnen zeggen dit was ons een rit, overal rijden auto's en lopen er mensen, het lijkt net of hier af en toe geen regels zijn in het verkeer . En hier krijg je voor toeteren geen boete.Dit was het eerste deel van onze tocht, hier waren de wegen nog wel geasfalteerd, maar na een half uur sloeg hij opeens af en kwamen we op een zand weg terecht. Hij noemde dit ook wel de massage van Tanzania....
Maar we kwamen om 21.00 veilig aan bij ons vrijwilligershuis. Hier hebben we snel een rondleiding gehad en zijn naar bed gegaan.

Donderdag 29/07/2021 zijn wij om 9.00 opgehaald en kregen we een rondleiding in het dorp. Hier kunnen we van alles doen.. Daarna zijn we met de Dala Dala (dit is een busje zie foto's) naar de stad gegaan om daar een rondleiding te krijgen en nog wat kleine dingen te regelen zodat we in Tanzania kunnen verblijven. We zijn naar de stad geweest en naar een buitenlucht supermarkt, deze is super groot, heeft allemaal kleine straatjes. Als we zonder een medewerker van onze organisatie zouden zijn gegaan, denken wij dat wij daar nu nog steeds zouden lopen...
Toen was het onderhand lunchtijd dus gingen wij ergens eten. Hier kregen we rijst met een deel van de kip en een banaan, dit smaakte nog heel niet gek. Wat wel het nadeel was is dat je zoveel opgeschept krijg, dat je ff gaat denken 'hoe krijg ik dit op'. Maar het voordeel aan dit cultuur is, is dat je niet alles moet op eten. Anders krijgen mensen het gevoel dat ze ons te weinig hebben gekregen. Lisanne ging het eten nog best af, maar Annelie had er toch echt moeite mee om het grootste gedeelte op te eten .

Vrijdag 30/07/2021 we ging met de Piki Piki (motors) en de Dala Dala naar het ziekenhuis waar wij vrijwilligerswerk gaan doen. Hier hebben we kennis gemaakt met iemand waar wij bij mee gaan lopen en gekeken wat wij daar kunnen doen. Omdat het zo druk was hebben we verder nog geen rondleiding gehad, deze krijgen we maandag. Hier waar we dus snel klaar en toen zijn we naar de mountain of God gelopen. Dit is een berg waar christenen kunnen bidden, sommige blijven daar ook slapen, dus hebben ze van zeil tenten gemaakt waar de mensen in kunnen slapen. Hier had je ook een mooi meer, maar kan je niet in zwemmen. Daarnaast kan je er veel mooie dieren spotten.
Hier hebben we ook geluncht we kregen toen ei met patat....
Na de lunch zijn we met de Dala Dala en Tuk Tuk naar een kerk gegaan, waar we zondag naartoe gaan. Nadat we de kerk hebben bezocht heeft de gids van de dag ons bij de Dala Dala station afgezet en verteld aan de chauffeur waar we moesten zijn, zo gingen wij samen met de Dala Dala naar huis . Wij wisten alleen totaal niet waar we moesten stoppen dus dat ging alvast lekker. Maar in het dorp hebben mensen ons begeleid naar ons huis, dus zijn we ook weer veilig thuis gekomen..

Dit waren onze eerste ervaringen hier in Tanzania. De volgende keer hopen we je weer verder mee te nemen in ons avontuur..
Tot de volgende keer ....

Welkom op onze Reisblog!

Hé lezer!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar wij ons bevind en waar wij zijn geweest! Meer informatie over ons en de reis die wij gaan maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor onze mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Wij zien je graag terug op mijn reisblog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Annelie en Lisanne